Het is maar goed dat een baby direct vanaf de geboorte meeverzekerd wordt bij de ouders. Er kan vanaf die dag op medisch gebied namelijk al heel veel gebeuren! Bevalling in het ziekenhuis, hoog-laag bed in huis, controle door verloskundigen, kraamzorg. Met Alec konden we daar al de kosten voor de osteopaat bij optellen, vanwege het overstrekken en 'niet lekker in zijn vel zitten' na de vliegensvlugge bevalling. Maar sinds de afgelopen week is daar ook de kinderfysiotherapeut bij gekomen, zien wij een toekomst bij de tandarts ontstaan en had hij zijn eerste bult!
De kinderfysio is langsgekomen om te advieseren over het platte achterhoofd van Alec en een duidelijke voorkeurshouding bij vermoeidheid. Lastig is dat Alec zijn hoofdje prima alle kanten op kan bewegen, maar dat hij gewoon te lui is om dit te doen. In bed ligt hij met gemak 10 uur op zijn achterhoofd... Toch maar aan wisselliggingen beginnen, ondersteund door een BabySleep, en nóg meer met hem spelen door hem naar de zijkanten uit te lokken. Nee, het was niet daardoor dat hij zijn eerste bult kreeg. Dat was iets eerder al, toen Alec besloot zijn hoofd vol op mijn tanden te werpen. Dat deed hij wel vaker, maar meestel eindigden wij dan met een tand door de lip en hij met grote glimlach. Nu dus een keer andersom, weer wat geleerd.
Alec is nu ook al anderhalve week erg uit zijn doen. Veel huilen, kwijlen en happen/kauwen op alles dat langskomt. En op zijn onderkaak, mooi ter hoogte van de snijtanden, is het tandvlees wit. Het voelt hard, en bobbelig. En sinds een paar dagen pronkt er een mooi wit puntje op zijn linkersnijtand. Een bijtring is nog te groot en ingewikkeld voor hem, maar we hebben gelukkig ontdekt dat een badstof knuffeltje (popje) ook lekker is voor hem. En die weet hij gelukkig wel naar zijn mond te bewegen. Daarnaast verzacht Chamodent van VSM de pijn ook een beetje. Gelukkig! Maar toch zitten we nog vele momenten op de dag met een huilende Alec, onze wijsvinger in zijn mond, kauwend. Arme jongen! En dit is pas het begin...