Vandaag is Alec 3 maanden oud. Sterker nog: gisteren 13 weken en dus precies een kwartaal! Dat hij niet meer de baby is die hij vlak na de geboorte was, dat is alleen al te zien aan de foto's. Hij heeft een guitig koppie gekregen met altijd een vrolijke glimlach voor de mensen om hem heen. Hij begint grapjes te maken, zijn handen te gebruiken en kijkt lekker veel om zich heen. Heerlijk zou je denken!
Maar snel groot worden is niet altijd makkelijk. Die conclusie trok de arts op het consultatiebureau vandaag ook. Alec wil te snel en te veel. Wanneer we in een groeisprongetje zitten - met drie maanden hoort dat erbij, een grotere ontwikkeling - dan wil Alec net nog iets hoger springen. Niet alleen wil hij zich nu ontwikkelen met klanken, grapjes en communicatie, ook wil hij voorwerpen al keurig tussen duim en wijsvinger kunnen vastpakken en volledig op zijn armen komen steunen in buiklig. En dat hoeft nog niet! Omdat het lijf ook niet in één dag alle functies goed kan opslaan in de hersenen levert dat eigenlijk alleen maar frustratie op. En in Alecs geval: overstrekking, sterke zuigbehoefte en weinig slaap.
Eerlijk is eerlijk, hij slaapt de nachten door (10-12 uur slaap achtereen!), maar overdag is hij na een uurtje slapen weer wakker en wil dan graag veel aandacht van ons. Niet de knuffelige aandacht waar veel baby's lekker behoefte aan hebben (en wij stiekem ook altijd nog een beetje), maar aandacht van tegen hem praten, grijpbare voorwerpen aanbieden en zijn lijf ontdekken met ons. Hij slurpt echt graag alle prikkels op, maar weet ze dan lastig allemaal te verwerken.
Dat Alec het niet van een vreemde heeft ontkennen zowel Taco als ik niet. Wij begrijpen zijn frustraties uit eigen ervaring en proberen hem dan ook alle rust en ruimte te geven om de wereld te ontdekken, maar ook om alles te kunnen verwerken. In deze groeiperiodes betekent dit dat we elke dag een of meerdere keren Alec klein proberen te houden, als een klein bolletje dicht tegen ons aan. Hij krijgt dan de kans om veilig in onze armen te huilen, krijsen soms. Dit is niet makkelijk, niet voor hem en niet voor ons. Maar uiteindelijk wordt hij er rustig van, tevreden. Hij glimlacht en slaapt dan weer lekker verder. Om na een paar heftige dagen voor de komende weken weer even uitgesprongen te zijn.