Onze ventje is 2. Echt 2. Met "nee mama, niet doeoeoen" en "nee, Alec doen". En snel de handen voor de ogen en oren als hij iets heeft gedaan dat niet mag. En wijze uitspraken als "denke-e-niet", "soed idee!" en "est wel / niet!". Grote obsessie voor zijn pimi, voor dingen die hij nog niet kent ("dat nou?") en op een spelende wijze afstand nemen van ons (verstoppen van zichzelf en voorwerpen). Echt 2.

Alec heeft de mazzel dat hij in de herfstvakantie jarig is. Want dan heb ik alle tijd om me flink uit te sloven op de taart. Dit jaar een Thomas de Trein taart, want daar is ie gek op! Ik kon kiezen tussen Thomas, Bumba of Sesamstraat. Daar bestaat zijn wereld uit. O ja, en papa, want "papa Alec held" :) 2 dagen heb ik aan de taart gewerkt, en het was het waard. "Thomas!" riep Alec toen de taart uit de koelast kwam. Nu nog, wanneer je naar zijn verjaardag vraagt, zegt hij: "thomas de tein taart, niet aankomen, opa en oma". Want ja, we moesten wachten. Heeeeel lang wachten, vond Alec, tot de visite er was. Ook op zijn kinder-/vriendenfeestje had ik volgens Alec veel te mooie lekkers gemaakt. Want weer moest hij wachten tot hij de kikker-cake-lollies kon aanvallen.
Op Alec's eerste verjaardag hadden we een hele opstelling bedacht om die mooie "mijn 1 jarige valt de taart aan"-foto te maken. Maar er kwam niets. Nu wel! Alec heeft bijna twee treintjes op, en de volgende dag een stuk of 4 kikkers. Heerlijk! En dankzij de gigantische kleurstoffen ook foto's kunnen maken van zijn lekkere bekkie :)

En wat is Alec verwend! Als de bel ging, ging Alec kijken. Kadootjes werden meteen aangepakt, op de grond zitten en heel netjes alle plakbandjes losmaken. Scheuren zit er echt niet in, ons Pietje precies. De dagen na zijn verjaardag pakte hij vooral zijn nieuwe speelgoed erbij. "Alec kregen". Iedereen bij dezen bedankt, het was allemaal een schot in de roos!